Julie De Donder Leeftijd:Pas als het te laat is, ga je het herkennen’, geeft Walter toe. ‘Mensen bezitten ook veel vindingrijkheid. Ze zijn slim genoeg om te verbergen dat ze geen voedsel consumeren. Het duurde erg lang voordat ik begreep wat er aan de hand was. Mama had sneller de oplossing. In het begin is je gedachte: “Dat gaat wel over.”
Maar tegen de tijd dat u begrijpt hoe ernstig de situatie is, is het al veel te laat. Ik had daar wel spijt van.” Julie is de eerste die toegeeft dat de limiet is bereikt. “Pas in de laatste week voordat ik werd opgenomen, kwam het bij me op: ‘Als ik nu ga slapen , ik kan niet wakker worden.’ Thuis vertraagde mijn race-hartslag tot een gestaag ritme.
Daarom kreeg ik koude rillingen van de gedachte dat het zelfs mogelijk was. Terwijl ze in het ziekenhuis lag, werden haar ogen geopend. “Ik heb mijn ouders veel pijn zien lijden. De eerste keer dat ik mijn vader ooit zag huilen was toen hij boos was. Toen kwam ik tot de conclusie: “Het gaat niet zo goed met mij.” Ondanks dat bleef ze ervaren afvallen, zelfs nadat ze weer thuis was.
Nadat ze ruzie had gekregen met haar moeder over een broodje, besloot ze dat ze geen hulp meer zou bieden. Julie beschrijft wat ze vervolgens deed: “Toen ging ik naar de keuken en opende een tas van chips.” “En ik ben niet gestopt.” Het werk dat de werkers in de zorg doen verdient lof, vindt Walter. “Maar ze hebben natuurlijk maar een beperkt aantal keuzes.
Het is verontrustend dat mensen zich in zo’n hachelijke situatie bevinden, maar het is nog verontrustender dat medische zorgverleners dingen moeten zeggen als “We zouden graag willen helpen, maar we hebben de middelen niet.” Dat is zo’n provocerende uitspraak. Daarom komt Walter met een hartstochtelijk argument voor het wegwerken van wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg.
“Op een gegeven moment hebben we besloten om vrijwilligerswerk te doen op de spoedeisende hulp in Leuven. We zaten daar voor wat uren leek te duren voordat eindelijk zei iemand tegen ons: “Je kunt maar beter naar huis gaan, want we hebben geen ruimte.” Op dat moment dacht ik: “Hier begint het mis te gaan.”
De huidige kostenraming voor het Corona-incident is een miljard dollar. Het gaat miljarden dollars kosten om alle wachtlijsten weg te werken. Connor is het volledig met Walter eens, en hij voegt eraan toe dat hij persoonlijk hetzelfde heeft meegemaakt. Mijn eigen zus heeft eveneens een klinische behandeling nodig voor eetproblemen op twee verschillende gelegenheden.
De milde houding die de school inneemt tegenover zijn pestkoppen blijft me razend maken”, zegt Walter De Donder. Begrijpelijk, aangezien zijn dochter Julie door zijn handelen een eetstoornis heeft ontwikkeld. Hoewel ze gestaag vooruitgang boekt in de richting van herstel, hebben Walter en zijn familie nog steeds te maken met de naweeën van die gruwelijke gebeurtenis. Het is tijd voor een eerlijke en eerlijke discussie.
“Het is mij opgevallen dat de kinderen van een aantal collega’s worden gepest omdat een van hun ouders wordt erkend. De prijs die we moeten betalen voor onze bekendheid is veel meer dan het zou moeten zijn. Gedurende zijn professionele carrière heeft het is overduidelijk geworden dat Walter De Donder over verschillende vaardigheden beschikt artikel.
In Samson en Gert speelt De Donder de rol van meneer de burgemeester, maar bij het grote publiek is hij beter bekend als Kabouter Plop. zijn acteercarrière en tegelijkertijd burgemeester van CD&V van Affligem, anderzijds wordt hij op sociale media snel bekend als een uitmuntende danser.
Op zowel Instagram als TikTok vind je beelden van hem en zijn dochter Julie De Donder die ritmisch dansen op R&B-muziek. In deze video’s zijn ze zij aan zij te zien wiegen terwijl ze de dansbewegingen uitvoeren. Samen treden Walter en zijn dochter op onder de naam “Duo De Donder”. Volgens een fragment van De Donder in Start je Dag dat wordt uitgezonden op Radio Vlaams-Brabant: “Mijn dochter Julie zingt en danst veel.”
“Ze had meerdere keren naar de mogelijkheid van mijn deelname aan de dans gevraagd. Maar ik had de indruk dat ik er te oud voor was. Tot op zekere hoogte hield ik mezelf voor dat het misschien niet zo’n afschuwelijk idee om betrokken te zijn bij de nieuwe, sociale media en bij de jongere generatie. Ik heb alleen gezworen mijn woord te houden als ik daar mentaal en fysiek toe in staat was.’ En dit is hoe het gebeurde. “Dat was anderhalve week geleden. We hebben al vijf verschillende dansvideo’s geproduceerd en gepubliceerd.”
