Moeder Pascal Jansen:Jansen werd geboren in Londen, hoewel ze een groot deel van haar jeugd op verschillende locaties in Noord-Holland doorbracht. Een onderscheid dat zich zowel letterlijk als figuurlijk op een andere planeet bevindt. “Ja, ik ben geboren in Londen en mijn moeder is van Engelse afkomst. We hadden in die periode huizen in Loosdrecht, Purmerend en Volendam.
Nadat mijn ouders daar waren getrouwd, verhuisden we met z’n vieren naar ons nieuwe huis in Andijk. Als het gaat om het kiezen van een plek om te wonen, geven artiesten prioriteit aan rust en privacy voor zichzelf en hun kinderen. Als je ouders muzikanten zijn, erven jullie deze eigenschap. Hans Jansen, een pianist, en Sue Chaloner, een nog bekendere zangeres .
zijn de ouders van Pascal. Pascal is hun zoon. Gedurende de jaren 70 was ze lid van het zingende duet Spooky & Sue, dat verantwoordelijk was voor een aantal successen, waaronder Swinging on a Star, You Talk Too Much en Do You Dig. In zijn eigen woorden beschrijft Jansen zijn jeugd door te zeggen: “Ik ben opgegroeid zoals elke andere jongere, in mijn ervaring.
“Natuurlijk gaven ze veel shows, en zelfs toen ik een klein kind was, heb ik de meeste bijgewoond. Daarna zou ik ofwel in een buidel slapen of een plek zoeken om dat te doen in een wieg of bed. Maar verder heb ik geen informatie. Dat leek me op dat moment de normaalste zaak van de wereld om te doen. Ik denk aan mijn moeder in de eerste plaats in termen van haar rol als mijn moeder.
in plaats van als iemand die beroemd was om hun muzikale carrière. Kleine Jansen sloot zich aan bij een club in West-Friesland en werd daarom uitgenodigd om lid te worden van de lokale organisatie. “Mijn eerste club was AVV Andijk, die nu bekend staat als Sporting Andijk. Ik ben daar begonnen met voetballen toen ik klein was. Daarna zijn we verhuisd naar .
Zaandam en ben ik gaan optreden bij ZVV. Het duurde niet lang voordat anderen begonnen om de capaciteiten te herkennen van de persoon die nu als AZ-trainer werkt.” Ik ben van ZVV gereisd om de open dagen bij Ajax bij te wonen. Dat gebeurde op dat moment nog op De Meer. Ik werd daar destijds gesignaleerd en na een testprocedure werd ik toegelaten tot de jonge academie.
Die ervaring was voor mij de eerste bevestiging dat ik potentieel heb. Uiteindelijk heeft de reis door Amsterdam niet geleid tot noemenswaardige ontdekkingen. Jansen zei: “Toen ik veertien jaar oud was, kreeg ik te horen dat ik zou stoppen met de opleiding van Ajax. Ik deed toen mee.” Sterker nog, niet lang daarna merkte ik dat ik me had ingeschreven voor het voetbalprogramma in Arizona.
Joop Brand en Rob Boersma waren destijds verantwoordelijk voor de organisatie hiervan. In de AZ-organisatie zaten destijds geen jonge teams, met uitzondering van de A en het tweede elftal. Dit kwam doordat op dat moment het onderscheid tussen een stichting en een vereniging aan de orde kwam. Omdat AZ een stichting was, mochten zij geen jonge teams maken.
Jansen werd niet geselecteerd voor het eerste elftal toen hij in Alkmaar zat, daarom ging hij spelen voor SC Telstar. Zijn actieve carrière werd echter afgebroken voordat hij volledig tot zijn recht kwam bij Velsen-Zuid. Tijdens een wedstrijd werd hij zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht. “Ja, ik herinner het me nog heel goed. In de competitie Zaanstreek stonden we tegenover KVV.
Toen ik als vleugelspeler speelde, ging ik snel langs iemand en werd toen door een andere speler gegrepen toen ik diagonaal ging. Deze tegenstander maakte een tackelen op onze speler. Toen ik als gevolg hiervan viel, viel ik en terwijl ik dat deed, kwam mijn onderbeen tussen mijn andere been vast te zitten. In die periode had ik vaak problemen met het blokkeren van mijn knie.
Ik merkte daarna dat incident dat mijn knie gebogen bleef in een gebogen houding. Dus ik probeerde het te strekken, maar het ging niet terug in het gewricht zoals het moest. Het leek erop dat de buitenste meniscus was beschadigd en het was uitgestoken tussen het gewricht.Hij is nooit gezien bij het verlaten van het slot.
Achteraf bleek de blessure die Jansen opliep de reden te zijn dat hij stopte met actief voetballen. “Op die leeftijd was het niet meer dan normaal dat ik weerstand bood aan het accepteren ervan. Toen ik jonger was, was de standaard van medische zorg lang niet zo geavanceerd als nu. Ik begon een revalidatieprogramma bij de fysiotherapeut van Telstar, maar hij werkte voor de hele club en was verantwoordelijk voor alle leden.
Als gevolg daarvan ging ik naar een andere fysiotherapeut in Zaandam. Daarna werd er wat aan mijn knie gemanipuleerd, en toen kreeg ik de instructie om een hometrainer te gebruiken “Het was niet veel. Ik ben nog niet helemaal hersteld van mijn verslaving. Dat bleek te kloppen, getuige het feit dat ik op een gegeven moment weer begon met spelen. Mijn knie was echt opgezwollen nadat ik meedeed aan een futsal evenement. Hij had absoluut de controle over zichzelf verloren.
Het was gewoon nog niet het juiste moment.” Kort daarna werd het voor Jansen heel duidelijk dat hij een carrière in het coachen wilde. “Ik had er echt een stevige greep op. Voetbal is mijn grootste interesse, en ik heb altijd ys streefde ernaar om zoveel mogelijk te verbeteren in de sport. Voetbal was de belangrijkste buitenschoolse activiteit waar ik aan meedeed gedurende mijn tijd bij het CIOS in Overveen.
Gedurende die tijd concentreerde ik me op het behalen van mijn TC- en TC-certificeringen. Dankzij het CIOS kwam ik in aanmerking voor TC1, nu bekend als UEFA A, in Zeist. Ik heb het betreffende diploma al ontvangen. Vanwege de blessure ben ik met honderd procent toewijding aan die procedure begonnen.
